Dost acı söyler

Nanköre nankör diyememek en büyük nankörlüktü yaptığın kendine. Kendini çekip söylemediklerin en büyük yüktü kendine yüklediğin. Karşılık beklemeden yaptığın iyiliklerdi ayağına vurduğun prangalar. İçine çektiğin duman değil içine attığın kırgınlıklarındı ciğerlerini solduran. Kavga etmekten yorulduğun için kaçtığın her bir kavga mağlubiyetindi seni geceleri uyutmayan. Başkalarının gözünün içine baktığın kadar bakmadın kendi yüzüne, hiç dikkat etmedin kendi gözünde ne kadar değerin kaldığına.

İnsanın her hatasını her yenilgisini her ayıbını anlattığı bir arkadaşı vardır. En yakını değildir ama senin hakkında ne düşündüğünü en umursamadığı bir Arkadaşı. Ve bir gün gelir hayatta yeni bir sayfa açmak istediğinde, geçmişe sünger çekmek istediğinde, her şeyi unutmak istediğinde o arkadaşınıda gömer geçmişinin yakasını bırakmadığı hataları ile beraber. İşte gün gelir sensindir artık kendinin o arkadaşı. Kendin hakkında ne düşündüğünü umursamadan hareket edersin bazen. Ama her iyi arkadaş gibi sende bazen kendine acı söylersin. Fakat sorun şudur artık yeniden başlama şansın kalmaz silemezsin kendini geçmişin ile beraber.

 Dönülmez bir yola girdiğini yolun ortasında anladığında yolun güzelliğine ikna etmeye çalışırsın kendini. Bazen yol kenarında mola vererek kaçmaya çalışırsın gerçeklikten, bazen başarılıda olursun ama ne olursa olsun o yolu gitmeye devam edeceksin. Çünkü sen yolun çilesine aşıksındır, çünkü başka seçeneğin kalmamıştır, çünkü aşksızda hani, ne bileyim, yaşanmıyor hani.