Bazen dönüp gidemezsin, bütün şartlar buna müsaitken tutar seni birşeyler. En acısıdır herşey de anlam arayan bir adam için kendi hareketlerine eylemlerine hislerine anlam verememek. Evrende keşfedilmiş herşeyi internet sayesinde istediğin zaman arayıp bulabildiğin, vakit harcayarak okuyarak anlayabildiğin bir çağda yaşıyorken kendini anlayamamak ne büyük tezat. Izahı olmayan ruhhalleri, düşünce biçimleri, doğrular ve yanlışlar. Izah mizahı bozar ki zaten izahı olmayanın mizahı olur derler ama izah edilemeyen bir hayatsa o olsa olsa kara mizahtır. Bir başka deyişle "Kader" der geçeriz genelde, buda bir teselli biçimidir. Kendi omuzlarına kendileri vuran kendilerini teselli eden insanlar vardır, yalnızlığın insan olmuş halleri. Kalabalığın içinde bir gölge. Güneş battığı zaman gölgelerin de yok olduğu zannedilir. Peki ya güneş battığı zaman etrafı saran karanlık gölgelerin devasalaşmış hali olamaz mı? Bak yine anlam arama çabaları, yine izah etme çabaları. Bunca çaba niye? Daha kendini anlayamıyorken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder