Hayaller çöker üstüme geceleri ruhum bedenimden ayrıldığında, herşey herkes gelir aklıma senaryolar döner gözümün önünde. Bana deniz kadar uzak hayaller elimi uzattığımda duman olup parmaklarımın arasından kaçacakmışcasına kırılgan bir okadarda hedeflenmeye değer. En derin arzular çıkar öne. Sonra birde gerçekleşmeme ihtimali gelir aklıma yok olur umudum özgüvenim. Hayatta kalma refleksi ile alınan derin nefes bile içimi sıkar sanki. Nefes alırken boğulmak. Yalnız kalmanın yan etkilerinin ağır bastığı geceler bunlar. Bunun bile ızdırabı zor çekilirken yalnız ölmenin acısı ne derece olsa gerek. Hayallerin tamamen bittiği andır o son limandan okyanusa açılış. O ana kadar aldığın nefesin haram lokma gibi boğazına durduğu an bile hayal etmeyi kesme. Bırak olmazsa olmasınlar gerçek, oda kaderin ayıbı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder