Hayal Geceleri

Hayaller çöker üstüme geceleri ruhum bedenimden ayrıldığında, herşey herkes gelir aklıma senaryolar döner gözümün önünde. Bana deniz kadar uzak hayaller elimi uzattığımda duman olup parmaklarımın arasından kaçacakmışcasına kırılgan bir okadarda hedeflenmeye değer. En derin arzular çıkar öne. Sonra birde gerçekleşmeme ihtimali gelir aklıma yok olur umudum özgüvenim. Hayatta kalma refleksi ile alınan derin nefes bile içimi sıkar sanki. Nefes alırken boğulmak. Yalnız kalmanın yan etkilerinin ağır bastığı geceler bunlar. Bunun bile ızdırabı zor çekilirken yalnız ölmenin acısı ne derece olsa gerek. Hayallerin tamamen bittiği andır o son limandan okyanusa açılış. O ana kadar aldığın nefesin haram lokma gibi boğazına durduğu an bile hayal etmeyi kesme. Bırak olmazsa olmasınlar gerçek, oda kaderin ayıbı.

Özlem

Özlem icerisindeyim.
Gitmedigim yerleri özledim, duymadigim sesleri özledim.
Saatlerin dakikalara dönüstügü saniyeleri yasatan duygulari özledim.
Özledimde özledim iste, geri dönmeyecek seyleri özlemek fayda etmiyor.
Sen dünü cok özledin diye hic düne geri döndügün oldumu?
Yada sen cok özledin diye geri dönen birisi oldumu?

Olmaz tabi hayatta hicbirsey sen özledin diye geri dönmez, cünkü sana bagli olsaydi hic gitmezdi zaten. Elinde tutacak gücün olsaydi almazlardi hicbirseyi elinden. Ne yasamak istedigin yillar giderdi elinden nede o yillari beraber yasamak istedigin insanlar.

Özlenmeyi özledim.

Varligimiz birisine yetmiyorsa onu varligimizdan mahrum birakmak en cok kimi incitir?
Seninle yetinemeyen birisi senisizligi dert edermi?

Etmez etmez, ama bu onun sucu degil. Senin sucun cünkü birisi sana ancak senin ona verdigin deger kadar zalimlik edebilir. Umursamadigin kac kisi gece yastiga kafa vurdugunda derin bir of cektirecek kadar incitebildi canini?

Bütün iyi duygulardan sogdum. Ne umut istiyorum artik nede sevgi. Ne mutluluk istiyorum nede huzur. Cünkü onlarda benim istegimle kalmiyor zaten benimle. Iyi niyet kimseye birsey kazandirmiyor artik. Insanlik bes para etmiyor bu zamanda. Istedigin kadar iyi veya kötü davran insanlara, senden bir adim daha iyisini bulduklarinda cekip gidiyorlar.

Yorulmadan uyumayi özledim.
Sabahi umut ile beklemeyi özledim.
Heveslenmeyi özledim.
Hayal kurmayi özledim.

Ben beni özledim.

Telef olur

Yalniz ölecegini bilmek ne garip bir duygu. Bütün cabalari bütün cirpinislari anlamsizlastiriyor bir yerde. Ama baska ne yapacaksinki istemli ölüm günah yaradan alana kadar canini zamani bir sekil gecirmek gerek. Insan böyle böyle tutunacak birseyler ariyor kendine. Onlarida eline yüzüne bulastiriyorsun rezil oluyorsun, sonra alisiyorsun koymuyor artik biryerden sonra. Sersemlesiyorsun. Yakin tarih hayalleri kuruyorsun artik ama onlarda olmuyor. Neye deger versen elinden aliniyor birsekilde.

Ruhun yorulmasi ne garip bir duygu. Heveslenmiyorsun artik hicbirseye. Durduk yere sinirleniyorsun olmadik seylere kendini kendin anlamiyorsun. Baskalarini mutlu ederek mutlu olmaya calisiyorsun ama nafile insanlar tabii saymaya basliyolar seni degerin kalmiyor.

Neyi neden yaptigimi anlamadigim yerdeyim aliskanlik oldugu icin yapiyorum. Sevinmek icin nedenler ariyorum bulamadikca yikiliyorum. Olmuyor oldurmaya calistigim hicbirsey, ya yanlis yapiyorum yada yanlis seyleri yapmaya calisiyorum. Kabulllenmek istemiyorum kaderimi, kabullenince üzülüyorum cünkü ümidim kalmiyor. Sizofren gibi ara sira kendimi teselli ediyorum istediklerimi basarabilecegime inandiriyorum kendimi, bunu bana yaptiran bazen icime isleyen günesin sicakligi bazen bir dostun temennileri. Inanmak istiyorum gülümsemek icin nedenler ariyorum, gerci bir nedene ihtiyacim yok cok güzel yalandanda gülümsemeyi ögrendim gizlemek icin acimi. Sevmem aslinda yüzümün gülümser halini, gülümseyince zaten kücük olan gözlerim tamamen kayboluyorlar zira, ama oda baska bir konu :). Yine dudagimda Neset Ertas türküleriyle uyanmaya basladim. Yazimi kisa cevirir her sabah Leylam, bazen cahil cahil dünyanin rengine kanarim, geceleri ugrun ugrun kas altindan bakinca canim telef olur Acem Kizi.

Canim telef olur...

Şizofren değilim demi?

Şizofren değilim ben rol yapıyorum, başkalarını sıkmamam gerek.
Gülmeli herkes, mutsuzluğumu kimse görmemeli derdimi kimse bilmemeli. Kimsenin gözünde zayıf düşme riskini göze alamam, kendimin bile.

Şizofren değilim ben ışık beni etkiliyor, hem karanlıkta kim mutsuz olmaz ki? Geceleri herkes duygusal davranır normal bu, bilimsel kanıtlanmış sonuçta. Kışın günler kısa geceler uzun ondan bunların hepsi, hele bir yaz gelsin o zaman gör beni.

Şizofren değilim ben sadece fazla düşünüyorum. Gereksiz şeyleri ve insanları gözümde büyütüyorum. Ondan istemediğim şeylere ve umrumda olmayan insanlara ilgi duyuyorum.

Şizofren değilim ben sadece geceleri bunları yazmam tesadüf. Gün içi vaktim olmuyor yoksa o zamanda yazarım bu duygularla. Gündüz farklı gece farklı bir insan değilim ben, kalabalıkta farklı yalnızken farklı bir insan değilim ben. Şizofren değilim ben değilim, yani değilimdir, değilim demi?