Bi ara siir okurdum, yalan yok okumaya manitaya yazarim söylerim diye aramaya baslamisdim, sonra bi tutku sarmisdi ama o eski halimden eser yok simdi izdirab icinde yoksunum simdi tutun kollarimdan düserim simdi, yani simdi sorsaniz hepsini birbirine karistirrim.
Neyse bi yakin dostumun bana asagdaki siiri göndermesiyle o merak tazelendi icimde, dedim hazir kendimkini tazelemeye kalkmisken sizinkinide tazeleyim, bu siir üzerine söylenecek pek birsey yok zaaten bi siir üzerine ben burda ne anlatsam yalan olur, cünkü ayni siir herkezde ayni seyi ifade etmez ayni seyleri düsündürmez bazende hicbirsey düsündürmez.
Ama su kesindir güzel bir siir iyi bi sekilde okundumu insani alip götürür, sakinlestirir, ruhunu omo ile citiler, asar memleketinin günesine, kurutur, gatlar geri icine kor, geri getirir. Kliselerden kacinmak icin göbegim catladi buna ragmen havayi daha fazla bozmadan burda kesiyim, siirin tadini cikarin.
Siir: Serkan Ucar
Yorum: Tuncel Kurtiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder