Biz Pişmanlık biriktiririz

Hayatımda ilk defa tatdığım bir duyguyu kavrayamadan kaybetmenin üzüntüsü ile yazıyorum bu gece. Nedense böyle zamanlarda akıyor heceler aklımdan gözümün önüne gecenin karanlığında. Durgunlaşıyorum ve düşünüyorum kaybetmesem nasıl devam ederdi hayat. Daha çok kıymetini bilir miydim? Sanmam. Anlamazdım herhalde nekadar ihtiyaç duyduğum bir anda geldiğini eğer gitmeseydi ihtiyaç duyduğum anda. Pişmanlıklar biriktiriyorum gece uykusunda koynuma alıp yattığım. Ve her pişmanlık biraz daha uzaklaştırıyor beni kendimden. Az kaldı aynada kendime tahammül edememe, belkide kendi sesime bile tahammül edemem günün birinde kim bilir. Hatta bu yazdıklarıma bile tahammül edemem belki bir gün, yine pişman olduğumda...