Yorgun

Yorgunum ben, yorgunluğum değil bedenimden, benim yorgunluğum daha derinden.
Elle tutulur gözle görülür bir yorgunluk benim için lakin tarifi bir okadar zor.
Bazen, yani sabahı belirsiz her gece, yorgunluk taşar ruhumdan.
Gözlerime birşeyler kaçar o bazı geceler.
Duydum uyku deniyormuş buna.
Uyuluyormuş öyle olunca, uyumak vardı ya?
Hani şu yokluğun en dayanılmaz olduğu zaman yaptığımız.
Bende denedim, uyku ile aldattım seni.
Uyandım yine aklımdasın, işimle aldattım seni.
Işim bitti yine aklımdasın, her unuttum dediğimde unutmadığımı anladım.
Kimdin sen?
Gerçek yüzün ne senin?
Bazen pencereme vuran yağmur, bazen aniden esen rüzgar.
Gökyüzünde bir bulut, bir şiirin içinde söz.
Hepsi bir an, sadece bir an sanki sen sonra yok oluyorsun birden.
Hiç yokmuş gibi, hiç var olmamış gibi.
Eğer gerçekten hayalimsen nolur uzak dur benden.
Sahiplenirim duramam, kıskanırım sıkarım seni.
Yalnızlığıma katarım seni mutsuz olursun.
 Ne anlatıyorum ben?
Oysa söylenmiş gerekli herşey coktan..