Sirf yürüdüm.
Nedenini bilmiyordum ama yürüdüm.
Sehirde gidecek yer bitmisdi ben genede yürüdüm.
Bir kücük devirdim, gözümün önü dönüyordu, yinede yürüdüm.
Yagan yagmurdan icine su alan ayakkabilarim ayaklarimi agirlastirmisdi, yinede yürüdüm.
Sirilsiklamdim, yolda gören gülüyordu halime, yinede yürüdüm.
Gözümden akan tek damla yas yagmura karismisdi., yinede yürüdüm.
Sirf yürüdüm.
Yürüdüm cünkü, uzakdan görüyordum ama ulasamiyodum ona.
Yürüdüm cünkü, telefonum sirf benim acdigim derdime dert katan sarkilari caliyordu, birtek arayanim soranim olmadigindan.
Ben nerde hata yapmisdim.
Yoruldum, ama yürümekden degil.
Ekmegim bahtimdan katiydi, bahtim düsmanimdan kötüydü, böyle kepaze hayati sürüklemekden yoruldum.
