Uyku tutmuyo, cünkü bir cok seyi düsünüyorum.
Bin türlü dert bin türlü tasa düsünüyorum.
Sayilari okadar fazlaki suan bu yaziyi yazarken bile, aklima geldikce hangi birine yazacami sasiyorum.
Yapmak istedim olmasini istedim okadar cok sey var, ama her birinde 1 adim ileri 2 adim geri gidiyorum.
Bazen oluyo birseyler sariyo aklimi artik adina güvenmi dersiniz yada delilikmi bilmiyorum ama, o an diyorum kendime hepsini basaracam hepsi oluruna varacak.
Ama cogu zaman suan oldugu gibi hertürlü gücüm kuvetim kesiliyo, ümidimi asla yitirmiyorum ama böyle anlarda o halen var olan ümidimin delilik oldunu düsünmeye basliyorum.
Oysa simdi kafa bi format atsa herseyden uzak bir yerde olsam, önümde güzel bir manzara, elimde efesim, yanimda bir dost.
Hayali bile toparliyo.
Zaten bazen gözümü kapatdigimda, dertlerim yerine böyle hayaller gelmese aklima, ne gerek kalir o gözü tekrar acmaya.
